تنها مانده در خانه

همه در تلاشن نه تو به آرامش برسی بلکه ارامشت را خراب کنند کم کم دارد باورم می‌میشود که نقشی ندارم به بودن به رفتن به ارامش به شانس آوردن همه از قبل برایت مقدر شده است. وقتی ساختارت ترحم است و مهربانی تو را به جرم محبت به تشویش روح میبرند. الان که مینویسم کسی حالم را دگرگون کرد. نه نمیشه بیخیال شد احساس وانسانیت این ارامش راازت می‌گیرد. شعورت تو را به التهاب دستهایت میکشاند. وچه زجری میکشم از این حس درون.

آخرین مطالب این وبلاگ

مطالب پیشنهادی

آخرین مطالب سایر وبلاگ ها